AGATA DYLAK
Kostiumy bohaterów jako element kina autorskiego. Jasminum Jana Jakuba Kolskiego

Rozprawę otwiera omówienie kolejnych etapów procesu powstawania kostiumu filmowego. Uwzględnia on obecność innych elementów współtworzących jedność obrazu filmowego i jego estetykę. Są także przedstawione zasady patynowania – postarzania kostiumu oraz przebieg współpracy kostiumografa z reżyserem, scenografem i operatorem. Autorka odwołuje się do rozmów przeprowadzonych z kostiumografkami pracującymi z Janem Jakubem Kolskim.
Postacie zostają usytuowane w obecnych w Jasminum modelach czasu – linearnym, cyklicznym i kolistym oraz w zróżnicowanej przestrzeni. Jest to otwarta przestrzeń miasta, przestrzeń zamknięta klasztoru oraz oddzielająca i łącząca przestrzeń progu, miejsca spotkania światów i przenikania wpływów.
Autorka ukazuje związek kostiumów poszczególnych postaci z czasem i przestrzenią. Kostiumy są poddane analizie i interpretacji, jest omówiona m.in. ich kolorystyka, faktura, sposób noszenia. Uwzględniona została indywidualność każdej postaci i zmiany zachodzące pod wpływem doświadczenia wewnętrznego. Osobny podrozdział poświęcono interpretacji kostiumu brata Zdrówko jako maski świętości. Poddana analizie postać zakonnika została wpisana w świat bohaterów kina autorskiego Jana Jakuba Kolskiego. Analiza kostiumu Nataszy, będącego świadkiem przemiany bohaterki, zwraca uwagę szczególną uwagę na kolorystykę i rolę światła w kontekście sztuki witrażu.
Kostiumy zostały także omówione jako element osobistej „ojczyzny wyobrażeniowej” reżysera, związanej z jego wspomnieniami z dzieciństwa spędzonego we wsi Popielawy. Rozprawa podkreśla rolę kostiumu w ukazywaniu jedności świata zewnętrznego i duchowości postaci oraz podkreślaniu procesu przemiany.